Deseydin Önce
Ben seni bilirim böyle yapmazdın,
Sebebi bilseydim bitmeden önce.
Sen sevdayı çizdin ayrılık yazdın,
Elveda deseydin gitmeden önce.
Fena Gücendim
Oysa mutlu olmam nasıl kolaydı,
Zora soktu hayat ona gücendim.
Nerdeyse bunu tüm ömrüme yaydı,
Ben buna gücendim fena gücendim.
Makamınca Aşk
Daim olsun gönlünde daim acemaşiran,
Bir gönle ikrar ver ki sür dem’i şedaraban,
Hiç mümkün mü muhayyer yalnız nihayet bulsun,
Söner elbet suzidil, muradınsa İsfahan.
Şiir Oldu
Gece gece kafamı senle bozmayacağım,
Bitti artık ne varsa, konu ve sair doldu.
Demiştim sana dair şiir yazmayacağım,
Sen deyince aklıma gelenler şiir oldu
İnsanız Biz
Güzelliğe yoktu tahammülümüz,
Tarumar etmesek kahrediyoruz.
Herşeyin eceli mutlak ölümüz,
Doğaya saldırıp katlediyoruz.
Kıymetlim
Geldim de geçiyorum dünya denen uğraktan,
Gördüğüm herşey fani, bir yalanmış kıymetlim.
Göz açıp kapayınca vakti dolan duraktan,
Herkes yolcu nihayet kim kalanmış kıymetlim.
Türküler
Sordum da adını Türk’ten alıyor,
Dillerde bu adla kalan türküler.
Asırlardır nice ezgi çalıyor,
Gönüllere nefes olan türküler.
Bil beni Sultanahmet
Yorgun yolcularını bırakan
Tramvaylar, otobüsler..
Asık yüzlü İnsanlar
Sanki herkese küsler.
Ezberlenmiş duraklarda
Tekerrür davranışlar ruhsuzca.
Binaların soğuk bakıyor
Caddelerin, sokakların, meydanın gibi.
Caminin önünde kuşlar iştahsız.
Neden her halin bana böyle zıt
Böyle miydik senle Koca Beyazıt…
Yolcu
Gerisi yok istikamet önedir,
Zaman durur insan içinde yürür.
Doğumdan ölüme tek bir yönedir,
Her nefeste erir sınırlı ömür…