Yüreğimle dargınlık aklım ile düşmanlık,
Güdüyor affetmiyor uzaklarda gençliğim.
Onu haklı çıkardı heybemdeki pişmanlık,
Al sana vicdan dedi affetmedi gençliğim.
Nasılda kıymetsizdi yada kalacak sandım,
O zaman bu nimeti anlamayan iz’andım,
Sayılıymış erittim bitirince uyandım,
Sonra çok af diledim affetmedi gençliğim.
Yakasına yapıştı gaip el bu günümün,
Hesabını soruyor geri gelmez dünümün,
Ne olur bu kahırla yaşarken ölümümün,
Sebebi olma dedim affetmedi gençliğim.