Geldim de geçiyorum dünya denen uğraktan,
Gördüğüm herşey fani, bir yalanmış kıymetlim.
Göz açıp kapayınca vakti dolan duraktan,
Herkes yolcu nihayet kim kalanmış kıymetlim.
Çoğunu heba ettim neydi ki asıl gaye,
Yok’a gitti ne varsa ne kaldı elde paye,
Ayaküstü tükendi ömür denen sermaye,
Zaman dediğin hırsız hep çalanmış kıymetlim.
Eldeyken elden çıkan vara üzülmek varmış
Yokken gökten düşene, sevinip gülmek varmış,
Yükselip şelaleden yere dökülmek varmış,
Hayat bir verir ise bir alanmış kıymetlim.
Acısı tatlısıyla geçti koca seneler,
Neler neler yaşadı, ve ne çok öldü neler,
Birbirine benzemez bin türlü bahaneler,
Dönülmeze götüren, yol olanmış kıymetlim.
Yanlış doğruyu boğmuş, görüp ürperiyorken,
Ayaklar baş olmuşta def gibi geriyorken,
İnsanı insan yapan değerler eriyorken,
Revaçta ne yazikki al dolanmış kıymetlim.
Ben nesine meyletsem beni burda ne tutsa,
Beni ne zapteylese ne gönlümü avutsa,
Nice deli sorular, aklım susup unutsa,
Dünya gibi kafamda çok bulanmış kıymetlim.
Baksan dönüp geriye aslında alışığım,
İçten içe kördüğüm çözülmez karmaşığım,
Bir tek sen varsın tutan, sen rengarenk ışığım,
Duruşun beni güçlü tek kılanmış kıymetlim.
Olmazsan ne yapardım, bağlayanım tutanım,
Dünyam sensin, ömrüm sen canıma can katanım,
Keşmekeşlerden alıp huzurla ıslatanım,
Varlığın umudumu parlatanmış kıymetlim.